Blog Single

W codziennej gonitwie przez labirynt obowiązków, zobowiązań, oczekiwań i ambicji można się zgubić. A już często można zgubić radość z życia. Kiedy biegniemy nie dopuszczamy do siebie różnych emocji – strachu, smutku, niezadowolenia, złości, żalu.

Liczą się tylko cele, konkretne zadania, dedlajny. Jednak, jeśli byśmy się zatrzymały mogłoby się okazać, że wcale do końca nie żyjemy takim życiem, jakim chcemy, jakim pragniemy. Masz odwagę się zatrzymać i zastanowić, czy na co dzień towarzyszy Ci radość z życia i poczucie, że to, co robisz i jak robisz ma sens?

Dlaczego presja nas wyniszcza?

Wyobraź sobie swój dzień, taki, w którym nie musiała byś nic robić, nic nie wołało o Twoją uwagę, miała byś całe 24 godziny dla siebie, mogłabyś je wykorzystać tak jak chcesz, bez żadnych konsekwencji w postaci piętrzących się nazajutrz zadań.

• Co byś zrobiła? Jak wykorzystałabyś ten dzień?

• Czy taka perspektywa przyniosła by Ci radość czy może lęk?

• A może zaczęłabyś nadrabiać zepchnięte na szary koniec listy zadań – sprzątanie, pranie czy telefon do przyjaciółki?

• A może pozwoliłabyś sobie na chwilę refleksji – jak wygląda moje życie? Czy tego chcę?

• Czy jestem obecna w swoim życiu?

• Czy jest miejsce na moje potrzeby, czy wybieram zgodnie ze sobą, czy jednak podporządkowuje się innym, światu, kulturze?

• A po co to robię? Jaką mam z tego korzyść?

Te pytania mają zachęcić Cię do refleksji, tak jak mnie skłaniają i sprawiają, że robię przegląd swojego życia i co jakiś czas aktualizuję kierunek, bo okazuje się, że czasami bardzo mocno zbaczam z kursu zachęcana przez swoje schematy osobowościowe, lęki czy stare przyzwyczajenia.

Robię przegląd i sprawdzam, czy to jak żyje dalej daje mi radość, bezpieczeństwo, satysfakcję, pozwala na rozwój i zadbanie o najważniejsze dla mnie obszary.

Ten czas porządkowania pomaga też skonfrontować się z tym, co niewygodne, z tym, co mnie uwiera, a przez długi czas tolerowałam i w końcu zmusza mnie do refleksji i szukania rozwiązań lub godzenia się świadomie, że przez jakiś czas wybieram nieoptymalnie, że płacę określony koszt za konkretne działania.

W naszym życiu ścierają się nie tylko nasze potrzeby, pragnienia i obowiązki, ale też kulturowe uwarunkowania, oczekiwania bliskich i znajomych, społeczne role, nakazy rodzinne.

Może być dużo presji, aby iść konkretną drogą, aby powielać jakiś określony schemat.

Perfekcjonizm sprawia, że nigdy nie czujemy się wystarczająco dobre, bo zawsze jest coś do poprawy, co odbiera nam radość z własnych osiągnięć.

Porównywanie się z innymi powoduje, że skupiamy się na tym, czego nam brakuje, zamiast doceniać to, co już mamy. Społeczne oczekiwania nakładają na nas presję spełniania cudzych standardów, przez co tracimy kontakt z własnymi pragnieniami i wartościami.

W efekcie żyjemy w ciągłym napięciu, bo próbujemy sprostać nierealnym wymaganiom, zamiast po prostu być sobą. Aby odzyskać radość życia, warto świadomie wybierać swoje cele, odpuszczać perfekcję i doceniać siebie za to, kim jesteśmy, a nie tylko za to, co osiągamy.

Skąd się bierze brak radości?

• Wpływ przekonań wyniesionych z dzieciństwa:
  „Muszę być najlepsza”, „Odpoczynek to lenistwo”, „Nie mogę zawieść innych”.
• Socjalizacja i media społecznościowe:
  Porównywanie się do wyidealizowanych obrazów sukcesu i szczęścia.
• Przemęczenie i brak równowagi:
  Zaniedbywanie odpoczynku, pasji i spontaniczności. Stawianie siebie na końcu listy. Zdrowie jako nierealizowana wartość. Czy to jak żyjesz wspiera Twoje zdrowie mentalne i fizyczne?

Jak zmniejszyć presję?

Zidentyfikuj źródła presji:

• Czy to oczekiwania innych, czy Twoje własne?
• Co można odpuścić, a co naprawdę jest ważne?

Techniki uwalniania się od presji:

• Wyznaczanie priorytetów. Co jest dzisiaj najważniejsze? Resztę można odłożyć. Najważniejsze zadanie na dany dzień. Czy to co robisz przybliża Cię do tego jak chcesz żyć? Czy zadanie, które robisz przyczynia się do realizacji Twojego dużego celu?
• Stawianie granic. Jak mówić “nie” bez poczucia winy? Zmień perspektywę – Odmowa nie jest aktem egoizmu, lecz troski o siebie. Pamiętaj, że Twoje granice są tak samo ważne, jak potrzeby innych.
• Używaj prostych, stanowczych komunikatów – Nie musisz się tłumaczyć ani przepraszać. Wystarczy: „Nie mogę się tego podjąć” lub „Teraz to dla mnie zbyt dużo”.
• Ćwicz asertywność małymi krokami. Zacznij od drobnych odmów w mniej wymagających sytuacjach, aby oswoić się z tym, że masz prawo mówić „nie” i nie musisz się z tego czuć źle.

Chcesz poćwiczyć asertywność, dostać konkretne i sprawdzone formuły jak odpowiadać na konkretne zarzuty, co robić, aby bronić swojego zdania i odważnie komunikować swoje potrzeby to w szkoleniu „Odważna i czuła. Asertywność i stawianie granic w relacjach” znajdziesz same konkrety, gotowe frazy, przykłady zastosowania oraz budowanie świadomości jak korzystać z asertywności i dbać o swoje granice.

Posłuchaj podcastu Czuła Psychologia Jak odzyskać radość życia i nie dać się presji? [#38]